Willy Rensen stond aan de wieg van het LCPS, dat tweeënhalf jaar geleden in één dag uit de grond werd gestampt om COVID-patiënten over het land te spreiden. Vanaf dat moment bouwde ze aan de ‘startup’ die steeds volwassener werd. Per 1 oktober begint ze aan een nieuwe uitdaging in het zorgveld. Hoe kijkt ze terug op deze bijzondere tijd?
Boodschap
Willy herinnert het zich nog scherp, tweeënhalf jaar geleden: na een overleg bij het LNAZ praatte ze met een collega na over wat er in China gebeurde. Als dit naar ons toekomt, spraken ze uit, hebben we een heel groot probleem. Niet veel later kwam Ernst Kuipers op tv met de boodschap dat het LNAZ, Willy’s werkgever, een rol ging spelen in patiëntenspreiding. Willy: ‘Ik werkte net een aantal maanden als senior beleidsadviseur voor het dossier opleiden, trainen, oefenen en crisisbeheersing. Een uitdagende, maar relatief rustige baan.’
Samenwerking
Een dag na Kuipers’ mededeling was het LCPS een feit en nam ook Willy’s carrière een bijzondere wending. Willy: ‘Het ging extreem snel. Het LCPS werd in no-time opgetuigd in het Erasmus MC onder regie van Defensie en met inzet van enkele consultants. “We zijn in oorlog”, werd gezegd. “En COVID is onze vijand.”’ Omdat het voor iedereen lastig was aangehaakt te blijven op de actualiteiten, startte Willy in een liasionfunctie richting partijen als GGD-GHOR en RIVM. ‘Binnen drie weken kenden we elkaar, haalden we informatie bij elkaar op en begon de samenwerking. Nu weet ik dat samenwerking de belangrijkste sleutel is om een crisis te managen.’
Willy Rensen, Chief Staf op kantoor bij het LCPS
Lastige gesprekken
Willy: ‘Tijdens de eerste golf was iedereen in shock. Niets doen was geen optie, al moesten we het wiel nog helemaal uitvinden. De situatie liet geen andere mogelijkheid dan gewoon te gáán. Tot die tijd waren wij de vereniging die de regio’s faciliteerde. Ineens waren we aan zet om patiënten te spreiden. Partijen moesten wennen aan onze maar ook hun eigen nieuwe rol. Dat leverde uiteraard weleens lastige gesprekken op. Waarom kan die patiënt niet naar een ziekenhuis in de buurt, waar gewoon plek is? Of wie besluit hier eigenlijk over? Wij moesten iedereen onze keuzes blijven uitleggen. Het waren lastige maar ook mooie gesprekken omdat elke professional zo bedreven is om het juiste te doen voor de patiënt.’
Schouders eronder
Ons systeem van zorg is niet ingericht op een intensieve manier van samenwerken, zegt Willy. ‘Tot corona was het veelal ieder voor zich, en met een beetje concurrentie is ook helemaal niets mis. Maar corona vroeg om iets anders: we moesten samen de schouders eronder zetten, over onze eigen schaduw heenstappen. Ik ben er hartstikke trots op dat dat is gelukt. We hebben het voor elkaar gekregen om iedere golf het hoofd te bieden. Er zijn altijd dertig wegen om ergens te komen, en uiteindelijk moet je er één kiezen. We hebben gedaan wat nodig was.’
Willy Rensen (l) en Monique Jacobs, hoofd LCPS op het PECC
Weer optuigen
Na het einde van de eerste golf staken Willy en Monique Jacobs, directeur van het LCPS, de koppen bij elkaar. Hoe kunnen we vasthouden wat we hebben neergezet? ‘We wilden het graag finetunen, meer aansluiten bij wat de zorg gewend is en meer opbouwen vanuit de samenwerking en expertise in het zorgveld.’ Het LCPS verhuisde van het Erasmus MC naar Zeist. Willy: ‘Veel tijd om hierover na te denken kregen we niet, want al snel brak de tweede golf aan. We moesten het PECC (Patient Evacuation Coordination Centre) optuigen en alles ging weer van start.’ Willy’s rol verschoof van liasion naar chief Current, om weer later aan de slag te gaan als chief Staf, de ‘alles-en-iedereen-aan-elkaar-verbinder’. Willy: ‘Door deze verschillende rollen heb ik de zorg en de knelpunten vanuit heel veel verschillende perspectieven leren kennen. Deze inzichten zal ik de rest van mijn loopbaan kunnen inzetten.’
Rapportages
De belangrijkste producten van het LCPS zijn de dag- en weekrapportages. Willy: ‘Midden in de crises was onze rapportage hét sturingsinstrument op basis waarvan keuzes werden gemaakt, op alle niveaus en tot in het Catshuis aan toe. Er is nu ook nog weleens discussie over de aanlevering van data. Dan wil ik bijna van de daken schreeuwen: inzicht in alle fases is essentieel om te begrijpen wat er gebeurt en om landelijk goede keuzes te kunnen maken. Onze positie is uniek, we geven een onafhankelijk, landelijk beeld. En ons uitgangspunt is telkens: analyseren, laten zien en keuzes voorleggen, vanuit breed perspectief.’
Relevant
Hoe laat ze het LCPS achter? Willy: ‘Ik ben vooral trots op hoe het LCPS is geprofessionaliseerd. We hebben een jong en dynamisch team en iedereen wil een bijdrage leveren aan betere zorg. Ik ben er niet bang voor dat deze organisatie over een tijdje niet meer relevant is. Natuurlijk kunnen we na de coronacrisis allemaal weer terug naar onze eigen toko. Maar daar zijn de uitdagingen in de zorg veel te groot voor. Ik ben er trots op dat het LCPS zo veel inzicht heeft geboden aan zo veel organisaties. Partijen die voorheen niet gewend waren samen te werken hebben in gezamenlijkheid problemen opgepakt. De ontwikkeling van het Plan van Aanpak medische evacués Oekraïne is daar een mooi voorbeeld van. Binnen no-time was iedereen gefocust om vanuit de eigen expertise een bijdrage te leveren. Uiteindelijk is samenwerking het fundament voor alles.’